Yitik SeremoniDağların Eteklerine dolanan Bir rüzgârdı sesim Kanadına güç vermek için Kırlangıcın Yitik bir harf gibi Geçtiler sonra Aynada pul pul dökülen Yağmur taneleri Solgun ifadesiz Papatya gibi soluyordu İnsanlık Kapadım bir defteri Şiiri Ve kalbimi… Acıların örttüğü Duvarlar bilirim Hırs ve öfkeden âlâ İçten h/içe bir hayattı “….:.:” dedim. Yazmak istemiyorum Yaşamak kadar… |