Aney ya da Yokluğa Ağıt
Aney ya da Yokluğa Ağıt
Aney Pır sare; yani çok soğuk Üşümek erdemdir ama çorabım yok Kalbimi örtecek pencereler kırık Dışarılar da bir yerler de ağıt Hır gür naylondan savaş Ve evler topraktan Yüzümüz de solgun bir zemheri Akan damları biliriz kaçıncı yağmurdan Yere dizdiğimiz bakraç ve maşrapalardan Xizanin; yani fukaralık Ekmek yerine Yemek pişen Kazan’lar da taş mı patates Avunur açlık çocukların içinde Avutulmayan bir ben miyim Uzun yol kamyonları görünmez Kaçıncı feryat ve bez paçaları yırtık kumaştan Ve çamurlu ellerimiz İsli bacaların ışığından Ne kadar da temiz Can Aney Birçîme; yani acıktım Sen ağıtlarını yak Dünya doysun önce… Pır sare, xizanin, birçîme Çok soğuk, fukaralık, acıktım Yeniden yalnız sen dokun içime |
yani 'elimden bir şey gelmiyor'
yüreğine sağlık - saygılar.