Ey insanBitmez tükenmez sözler, Konuştukça konuşur insan. Dolu mu konuşur,yoksa boş mu, Ne kadar cahildir,insan! Kendi aklını çıkartır göğe, Aklının sahibini unutur insan. Gafletin kalınlığı, gözde ki perde, Hakikati görmekte zorlanır,insan! Kendi özünden uzaksa,insan, Rotasız giden gemi gibidir. Her dalgada savrulur bir yöne, Orada,burada,gezinir,insan! Böyle bir insana, işte reçete, Sana gönderilmiş Kur’an’ı dinle. Dinle ki ulaşasın sahil-i selamete, Sonsuz yolculuğundan,bihaber insan! En lüzumsuz şeyleri öğrenir de, Esas ihtiyacını,unutan insan. Rüya bitmeden,uyanma vakti, Uyanış vaktinden önce,uyan ey insan! |