Nasıl bir sistem kurmuş Yaradan,
Baktığın bir kuş bile ibret oluyor.
Adı kumru rengi kahveye çalan,
Bir ömür tek bir eşi bekliyor.

İnsan ise hani der ya kendine akıllı,
Yaptığı davranışlar onaylamaz adını.
Hayvan bile senden daha vefalı,
Bir ömür tek bir eşi seviyor.

Sevda masal oldu, mazide kaldı,
Leyla ile Mecnun,bizden uzaktı.
Böylesi bir aşkı kim anlayacaktı,
Hangi sadık kalp, sadece yalandı.

Yalan denizi üstünde giderken,
Arsızlık gemisinin her yeri çatlaktı.
İçeriye giren sular, gitgide artarken
Sonunda kalp ve ruhu, en dibe battı.

Huzuru yanlış yerde aramanın,
Peşin cezası idi huzursuzluk.
Daim huzurun anahtarı Allah
Bize düşen o kapıyı bulmak.

Bulunca anlarsın,hakikat güneşini,
İçinde kalmaz karanlığın izi.
Sırrına erersin,Hak aşığının,
Ruhunun aldığı lezzeti anlatamazsın.

Anlatmak zor gelir,bunca sevgiyi,
Her baktığın varlıkta, O’nu görmeyi.
Dört bir yanında Şemsi ezeli,
Kalbindeki her hücrede Allah’ın zikri.

Zikri Rahman,feyzi Hak’tan alırda,
Döner bakar mı artık mecazi mahbuplara.
Ballar balını bulunca,aşkın makamında,
Döner Mevlana gibi,O’nun yolunda.

Gönül denizi taştı bir kere,Hakk’ı anınca,
Kelimeler çağlıyor birbiri sıra.
Dedim ne büyük saadet,O’nu bulunca,
Mânâsı huzurun,olmakmış huzurunda.