2
Yorum
8
Beğeni
5,0
Puan
397
Okunma
Günün son demlerinde
Sende hissedersin tortusunu hayatın
Neşe ararken derinlerde
Dışarıda kırlangıç çığlıkları bulursun
Monoton bir hayatın ucunda
Ruhunda canlılığın solgun ışıkları
Vakitsiz saçlara yağan karlar gibi
Yazın ortasında üşürsün
Nedir bu melankoli her taşın altında
Neyi kaldırsam o çıkacak sanki
Belki de eski bir alışkanlık
Davetsiz bir misafir gibi sırıtıyor şimdi
Hangi duyguların görünmez zincirleri
Sarmış geçmiş ve geleceğin ellerini
Döngüsü değişmeli herşey gibi
Mutlu olmayı seçme vakti haydi geldi
Ömür bir şelale gibi
Dökülürken sonsuzluk denizine
Pişmanlığın yosun tutmuş yüzünde
Geriye gelmeyen zamanın sessizliği
5.0
100% (5)
Cevap Yaz