MUTLULUKGünün son demlerinde Sende hissedersin tortusunu hayatın Neşe ararken derinlerde Dışarıda kırlangıç çığlıkları bulursun Monoton bir hayatın ucunda Ruhunda canlılığın solgun ışıkları Vakitsiz saçlara yağan karlar gibi Yazın ortasında üşürsün Nedir bu melankoli her taşın altında Neyi kaldırsam o çıkacak sanki Belki de eski bir alışkanlık Davetsiz bir misafir gibi sırıtıyor şimdi Hangi duyguların görünmez zincirleri Sarmış geçmiş ve geleceğin ellerini Döngüsü değişmeli herşey gibi Mutlu olmayı seçme vakti haydi geldi Ömür bir şelale gibi Dökülürken sonsuzluk denizine Pişmanlığın yosun tutmuş yüzünde Geriye gelmeyen zamanın sessizliği |