Yine yırtık cebimde umudum....
Adına yalnızlık dedim
Şiirler yazdım Kalın duvarlara Dünün tarihinde gizledim Yarım yamalak Cümleler kurarak Hayat dediğin En karanlık yerinde düşlerin Buz gibi soğuk esintisi Uzun uzun... Bir boşluğa baktıran Bir yorgunluk, bir telaş Boş bir umut Ateşler içinde bedenin Derin derin Ölüm korkusu Bir düşe daha Veda ederken Ve bir güne daha Yine yırtık cebimde umudum Yaprak yaprak dökülüp Yanlış bir adresde Gün tüketiyor ömrüm Ay ışığında Denizlere Dalgalara Fırtınalara Acılara Korkulara Dalıp dalıp uzaklara saatler durdu, herkes bir gün gider ÖLÜM.... bir nefes aralığında yakın bize SONRA GELSİN ÖLÜM Bazen sessiz vedası olmalı gidişin Bir tutam gözyaşı Senin içinde düşer buralara sevay |