Öze Dönüş
Tatlı bir rüzgâr eserken,
Penceresinden hayatın, Kırlangıçların sevinç çığlıklarına karıştı, Tefekkür okumalarım. Düşündüm ki dört mevsim sevinç, Hayatları bambaşka bir âlem. insana nasıl bir ders veriyor, Bu neşeleri nereden geliyor. Anladım ki onlar hayatın akışındalar, insan ise teslimiyetten uzak. Aslında her şeye çok yakında, Ne yazık ki özünden uzak. Bu insan nasıl mutlu olsun ki, Aradığı ne yemekte ne gezmekte var. Dışarı değil ki arayıp,bulsun, Parayla,pulla huzuru bulsun. Ruh diyor artık,gel sır burada, Huzur da mutlulukta. Sen bir misafirsin bu dünyada, Fâniye gönlünü fazla bağlama. Hem sen kendini başıboş sanma, Akıl bir tek sana verilmiş, unutma. Vazifen çoktur, şu kısa hayatta, Boş işler peşinde, boşlukta kalma. |