ELVEDA
Puslu bir gecenin yarısındayım
Elimde sigaram,gözlerim yorgun Rutubet kokuyor her yer Odamın duvarları yosunlu,kaygan Sular sızıyor,gözümdeki yaşlar gibi Anlayamıyorum,tutunamıyorum Gün içinde değişiyor hislerim Güneş ışınlanmıyor içime Kalemim elimde,yalnızlık peşimde Nereye baksam,kime tutunsam Bulaşıyor üstüme Bütün bunlar, hep benim suçum Puslu bir gecenin yarısındayım Gereklimiydi bunca iki yüzlülük Bir zamanlar düşünce yüreğime Erir giderdim mum gibi Titrerdi yüreğim,elim ayağım Olmuyor böyle,veda edeceğim herşeye Nemli dört duvar arasında İsyanım büyüyor gün geçtikçe Bir limanım yokki sığınacak Bu kargaşadan kurtulayım Odamda yalnızlığınla savaşırken Sen hangi kollarda uzanıyordun Ben bu yıkılmış halimle Kafa tutuyorum gecelere Tükenişim yavaş yavaş Bütünleşeğim kara toprakla Verilecek bir sevgi kaldımı içinde Hayata yenik düşen bu bedenimi Ayakta tutamıyorum Biliyormusun,her yer yangın Hakkın olduğunu sanmıyorum Beni böyle yıkmaya Hakkım olmayan şeylermi istiyorum Varmı haberin seni kirli kağıtlara yazıyorum Soğuk duvarlar yıkılıyor üstüme Sızlıyor yüreğim Yine de savaşıyorum Sormayın bana isyanımı Küflü duvarlar söylesin sesimi Sen istedin Kara toprağın üstüme erken serilmesini Bana söylenecek bir kelime bıraktın Elveda |