Ağaçlar, mevsimler ve insanlar
Uğurluyoruz sıcak bir yazı daha
Üstümüze yağan sonbaharın aşk yağmurlarıyla Soğuk kış işine bakacak, bizi evlerimize kapatacak Beyaz örtüsünü üstümüze yorgan yapacak Sonbahar bir ağaç için Ya sararan yapraklarının, ağaçtan yavaş yavaş kopuşunu anlatan hazan Ya da köklerinde atan, gamlı yüreğine düşen bir hüzün vaktidir O ağaç ki Yaşlı bir adam gibi, dalları, ömrünün son demlerindedir sanki Sonbahar yağmurları ve ardından gelen karlı kış Göz yaşı gibi dökülen o binlerce yapraklar hüzünlü ağaçlar için belki de bir matemin sessiz ifadesidir Belki, gelecek bahara hazırlanmak için yenilenme, tazelenmenin bir işaretidir Belki de, her ikisi de Keşke, ağaçlarla konuşup, bunu sorabilseydim Bunu çok, hem de çok isterdim Yağmurlar, karlar, dondurucu soğuklar ve şiddetli esen rüzgarların ardından gelen aşırı sıcaklar Onu seven sanki bir ilkbahar var Zavallı ağacın başı, yaşamını sürdürdüğü her anında belada Ancak bahar gelecek diye bir umudu var Dayanmak lazım dayanmak Çünkü, tanrının samimi vaadi var Bahar gelecek ve ağaçlar aşkla coşacak Yeniden çiçekler açacak, meyveler verecek Feleğin çarkı hep böyle dönüp gidecek Çünkü, tanrının samimi vaadi var Sabretmeyi bilen canlılar için Umut her zaman var Yaz, kış, ilkbahar ve hazan mevsimleri Yanmak, donmak, canlanmak ve hüzün zamanları Var olmadan önce belki de yok oluşu hazmetmeyi öğretiyor, bize tüm bunlar Cahit Fıkırkoca 21.09.2021, Ankara |