tutsak
bir parça gökyüzünde bile,
tutsak yağıyordu, yağmurlar. yeşile hasret avlusunda, grinin, soğuk sessizliği var. kana kana içer gibi sütünü, bir ananın ,tam böğründen. ellerini göğe açıp da,bahçesinde, yağmur beklersin ,özgürlüğünden. ve, gecenin dehlizlerine işlediğinde, tizden düdük sesleri, bil ki,dar odalara ,hapsolmuştur artık ılık insan nefesleri. |