HOŞÇA KALHoşça kal sesi çınladı.. Ağlak keman nağmesine terk edilmiş Issız bir gecede... Hoşça kal saklıydı Şarjörüne veda sürülmüş Hüzünlü birkaç hecede.. Dönecekti bir gün elbet Sözler verilmişti yaşanmışların her anına... Tutunmuştu sevdaları Bir tambur telinden dökülen Hüzzam makamına... Ve son kez Hoşça kaldı Gidişine sallanan ele bakarak. Sonrası mı? kayboldu ufukta Uğrunda atan bir kalbi Ardında bırakarak. |