Hayat sahnesi
Elbette yorulacaktı gönül sevdalarla
Kemanın teli de eskiyecekti her dokunuşla birlikte Ağarmayacakmıydı saçlar yıllar geçtikçe Şemsiyesiz çıkan da yağmurdan almadı nasibini Elbette yorulacaktı ayaklar eskiyen bedenlerin altında Eskiyecekti hayatlar ve hep böyle olmadı mı Bitişe doğru yol almayacakmıydı her başlangıç Elbette her sabahın akşamı ile kapanan gözler hayaller kuracaktı Her sigaranın ateşi de sonecekti bir yenisinin yanması için Kaç sandalye şahit olmadı ki dostlar meclisinde gülmelere de aglamalara da Olmadı mı çocukluk aşklar büyüyen evlatların adıyla hasret Elbette terkedecekti soğuyacak olan bedeni ruh Elbette sonecekti sokak lambaları Elbette bitecek ti sabaha hasret aksamlar Ve bitecek ti uzun sure çalışan Orkestranın bir saatlik sahnesi |