Sessizliğin geç saatleri
Sessizliğin en geç saatlerindeyim
Ve iyice artıyor kulağımda ki çınlamalar Üzülme sök at üstünde ki tüm karaları Üzme saçlarını Üzme parmaklarını Üzme yanaklarını yorma o güzel bakışlarını Yanarım ben Hemde kavrula kavrula yanarım Benim değil sanma hiçbiri Sadece yanımda değiller Sadece dokunamıyorum Ve sadece saramıyorum benliğimle Ama şunu bil ki Hala bana aitler hala benimler Evet anılarla Evet hatıralarla Evet bel ki de eski zamanlar la Kaderin tecellisi böyle ise Nasibimiz sadece sevmekle Kalıp yetinebilmek ise Senin şuçun ne benim suçum ne Yağmurlarların dedikçe daha da güzelleştirdiği kadın |