Geride Kalmışın ŞiiridirŞiirin hikayesini görmek için tıklayın Şiir yazdığımı henüz idda etmiyorum. Yazdıklarım sevgi, saygı ve en önemlisi akla yakışan; insan tanımından çıkılmamışlığın anti-aşkına olan denemelerdir.
Önerme şudur : Aklı çalışmayanın ne kalbi ne de vicdanı çalışıyor olamaz. Ve bu haldeliğin aşkı, sevginin insan kadarı bile değildir !
Dokuz kat gök mavisi…
Yedi kat ‘tamu’ kızılı, nefretin ! Ve ‘uçmağ’ duyumsaması ise rengi sevginin… Sensiz ‘sen’den, bensiz ‘bana’ya ; ‘Arasat’ olur, sonuç !.. Anlamsızı ‘anlam’lar, sadece aşk… Ötesi.. yalın yok(suz)luk… Yani ve öyleyse; nasıl çıkılır da buradan ? inançlı ve ikna olunmuş tümceler yazılır, önce kendine, ona sonra : Bir de yalnızlığa.. anlam yetirilebilir ? Sonra, nasıl açıklayabiliriz, çok sev(il)erek ‘nefret’ edilmişliği?! Ve nasıl kurtarıp da, insan kendini, Sevgi/aşk arasına, bunca girmişlik sefaletinin ! Dağı(tı)lmışlığından, toplayabilir? Ve niçin; çok önemsenince soğur kalpler ?! Niye, saygıya aklılla kin duyulur ? Neden, mantığın maktülü olunur ! Kim, makulün katili olmayı öğretir aptalca aşka ? Nasıl, sevgi ‘aşık’ : Saygı da ‘mecnun’ edilir de.. Eline kalem aldırıp, şiirleştirmek iken, sevileni amaç.. Tutup, en son olacaktan şair seçilir ?! Göktürkmen A. Kutlu Ayyüce 18 Temmuz 2008 |
Gönül dostu; Güzel günde gül kokulu ilham verici güzel şiirler dilerim...
................................................... Saygı ve Selamlar.