_RUHUMDA SIZI_Karşı mahallenin kötü çocuklarıydık fakir ama mutlu kölelerin suç mahaline girerdik her defasında severken sobelenirdik sokak kedilerine ruhunu satmış yoksul perdelerin arkasında aç gölgeler büyütürdü iblis her defasında haylaz düşlerde muhbirlenirdik... Siz hepiniz ölü takliti yapardınız Tüm failler öldürme fiilinden özgür Ruhunuzun alacakaranlığına sızan gölgelere biat edip Sonra nerde yenildiyseniz kötülüğe Orda ağlardınız halinize... Dedim ya tüm yoksul köleler gibi mutluydu sokağınızın pencereleri ölü kadınlar geçerken önünüzden sıtmalı duygular içindeydiniz her gün bir gül eksilirdi ilkel bahçelerinizden bilmediğiniz susmanın acısı bağırmanın acısından daha büyük sonra annesinin melek olduğuna inanan çocuklar devlet babanın asil şefkatiyle sokakların en sadık müdaimi dedim ya cenneti inciten çocuklarıydık yer kürenin Sarıdır bundan sonra tek rengi gözlerinizin kirpiklerine kan sızan PINAR’lar suyun safiri uykularınıza kefenle gelen çocuk gelinler ilkel düşlere sığınan soyut gözlerinizle kör dilsiz lalı ziyan zalim bir megalomani hükmünde karanlık bir çağ geçişidir ruhumdaki sızı.. CC_ |
Od -şah/mat- ve su
ilk günahtan geriye kalan tek ruh!
sana soruyorum Tanrı!
isyanının adı nedir?
..
yüreğine sağlık Üstad.
Saygılarımla.