EMEKLEDİMbeklerken emek’ledim sana gelen yolları ipin ucuna özlemini gamlı bülbüle öfkelerini kargaların gagalarına kahkahalarını yediveren güllere verdim ,verdikçe,soludukça şakıdılar kimi aşka kimi öfkeye kimi hasrete ben her şakıyışı sardım yumak yumak renk renk çileydi yolun sardıkça çektikçe uzaklaştın aramızda ki yollar uzandı boylu boyunca yollar uzadıkça ayaklarım kısaldı emek’lediğim yollar büyüdü büyüdü ben yine kaldım bir gamlı bülbülün sesinde bir karganın gagasında bir yediveren gülün taçında ben emek emek yolunun toprağında öldüm bir ipin ucunda asılmadan öldüm Sibel Karagöz |
can çekiştiren sevdalar
yüreğine sağlık.