seni seviyordum biliyor muydun
biliyordun
dilim demedi ama gözlerim söyledi hep
biliyorsun

sen de beni seviyordun
biliyordum
dilin demedi ama gözlerin söyledi hep
biliyorum

bu yüzden kaçtım o şehirden, biliyor muydun? tek bu yüzden. hani gözden ırak diyerek..

gözden ırak gönülden ırak
hani unuturum belki
hani unutursun diyerek

ama kızıl ateş köz tutmaz
yanık yarası kabuk bağlamaz
kaçtım ben de
aşk olsun diyerek

bir aramadın o günden sonra
bir sormadın ne var ne yok
öldüm mü kaldım mı acaba
azıcık merak ederek

ne çok yazmıştım oysa
ne çok sana
saat beşti mesela
hani ben işe gidiyordum sen hangi yana
mesela mavi peri
hani adın aymari
hani geceydi geldin odama
hani sabah gittin
yurdum mor dağlardır diyerek

hani çocuklar gibi gizlenip camını gözleyerek
veya öyleyse gitmişim diyerek
hani yokmuştun ya sen
hani ben koşmuştum peşinden
kaldırımdaki iğde ağacı
salkım söğütler
hani papatya falıydın çayır çimende


hani yazmıştım çok
ne çok yazmıştım ne çok
bir şiirdeydi kimi kere onlar
kimi keresinde bir öyküde
bir romandaydı bazen yüzlerce sayfa

okudun mu hiç? hayır. çünkü haberin yoktu. bilmiyordun...

işte bu yüzden kaçtım şehrinden
şehirden değil senden
hani gözden ırak
hani gönülden de
hani unuturum belki
hani unutursun sen de diyerek

belki küllenir ateş. yara kabuk bağlar belki. bencilceydi belki ama kaçtım işte. hani göz ıraksa gönül de ırak. hani öyle düşünüp öyle düşleyerek...

30/haziran/2020 koruköy