sessizliğin mevsimi gelmiş
derdine düşsün gece
sussun şafak sağanağı
perveriş içinde gönül

yağmurmuş meğer yağan
sonsuz bir yağmur
bahar rüyası hatırına
ıslanırmış nice umutlar

soylu öfkenin zaferi yazılırmış böylece
düşler yetimmiş
hasretin yaktığı hayaller öksüz
kıvrımından sonsuzluğa maviler taşınırmış
soluksuz uykulara giriveren rüyaymış
çok sarp bir yolmuş meğer

gece görülen bir hayalmiş
bir yanda sesler
bir yandan parıltılar
göklerde bambaşka yıldızlar varmış
bambaşka gök ışıkları
dudağa nefes değdirdikçe yeniden alevlenen

*

görüntülerin sureti yokmuş şimdi
kaç yıl önce güzel günlerde
güzel vakitler yaşanmış
sonra...
peşinden gitmişler birer birer
semaya akseden renklerle
dört bir yana yankıyan ahenklerle

ölüm uykusuna yatmış iklimlerden
soğuk gölgeler düşmüş
sürüklenmiş pencerenin önüne
çıt bile işitilmiyormuş
onca toz toprakla kirlenmiş yüreğe
yorulmadan varılmıyormuş

*

ufkun son haddinde akşam kıvama ermeden
çehreler giyinip karanlığa yürürmüş
uzayıp gidermiş saatler
kaybolurmuş sonsuzluk
göz göre göre uçuruma düşermiş
göz göre göre cehenneme atılırmış

başkaca ışıklara fener olmak için
gün ile aydınlanırmış nurlanırmış vakit
akıp gidermiş zaman
bir anda yırtılırmış ritüeller
tuz buz olurmuş teamüller
sızlayan yaraların dikişleri sökülürmüş
perdesiz sızan ışıklarla

sessizliğin mevsimi gelmiş
derdine düşsün gece
sussun şafak sağanağı
perveriş içinde gönül


redfer