Uzağa Yakın
Alsam canımı bir uçtan bir uca doğru,
Yere düşürdüğüm ne varsa toplasam, Toplasam dökülen kelimelerimi dudaklarımdan, Hiç konuşmadan anlasam, anlaşılsam. Bir kafeste kapatmışlar gibi yüreğimi, Kucağımdan atlıyor çocukluğum, Unutturuyor toprak bana, unutturuyor rüzgar her şeyimi, Unuttuğum ne varsa bir kez daha unutuyorum. Ardına saklanıyorum ardıçların, Şimdi kurumaktadır ağaçlar, dudaklar, Ellerim çatlamalıdır, ellerim, Sana bir kuş yolladım, kanatlarını aşkla bezedim. |