Baskın
ayağı kırıldı sandalyenin,
soğudu yemek, yüzü asıldı sevincin, tekrar tekrar tekrarladım, ben karşısındayım içten gülmenin. atıldı fişek, gün ağardı ağaracak avcumda, tırmandı nefes, nefes nefese boğazımda, her şey durmadan durmadan başa dönecek, hep baştan başladığımda. şimdi figüranıyım kendimde kendimin, fazla bir tuğla gibiyim dünyanın harcında, gece, bir sinek gibi uyutmuyor başucumda, tam karşı kıyıda karşısındayım kendimin. |