Kuşkularımda sancılı zamanım, yorgun sorgularım
Yolunu bulamadı duygularım, bozguna uğradım
Günlerim bungun, umutla beraber soyguna çıktım
Solgun hayatın devam etmesi çok zor, ayaklarıma ağır aklım

Ölüm sessizliği gibi beklerim, her şey kutsalım için
Derin bir iç geçirdim, insaniyetimi kaybettim
İnsaf etseydim köleydim, ben kendime yeterim
Hislerime yenilik getirdim, ümidin her zerresine işledim ihtilali

Bağışlayamam susan insanları, kurunun yanında yaş yanar
Günahlarından arınmayanların avarızı eksik olmaz, koptu balatam
Berbat hayatım boran, buhrandayım berrak değil hiç bir an
Çıkmazdayken dakikalarım kayıp, hegemonya uğratır travmaya

Güzel görüntüler senelerdir bize uzak, düşlediğim hayat kursağımda
Sözlerin dökülmesi yasak, iki büklüm hükümlülerin hüznü başına bela
Hümanizm görüşü memleketimde hayal, ötelenmişlerin ömrü hüsnühal olmayacak
Bir illüzyonda sanki halk, kontrolsüz şekilde körkütük, yönetenlere bağlanmışlar

Düşüncelerini acizlikle, fanatik bir şekilde esinlenir
Esir düşlerimle kayıp türler içinde esip gürlerim
Korkak neslin pür zihinleriyiz, hür beyinlerimiz
Büyülenmiş bilinçlerin arasında özgür ruhlu cengaverleriz