SENİ ESİYOR KARAYELBir çift kumru uçuyor Harabe Digor’un izbe damlarında Üstelik yalnızlığa akarken Aras Ve boğazıma düğümlüyken ayrılık acısı Seni esiyor karayel Döverek Ören yeri yıkıntılarını Güneş yine hicran kızılına bürünmüş Kontur dağının tepesinde Söndürmüyor ardından yağsada Yangınımı Nisan yağmurları Ben öz dilimden bir şarkı ile Yad ediyorum seni Bütü acılarımı nağmelerinde arayarak Mırıldıyorum her sabah Gidişinin ardından hemen hemen hergün Gününün ilk ışınlarıyla beraber Sonrasında bir umut yeşerir içerimde Kalın surlarla kucaklıyorum Serhad’ın bozkır çoğrafyasını Bir yerinde kokun kalmış diye Ve ardın sıra yollar uzuyor Bir ucu varıyor ta uslanmaz hicranların Can bulduğu ayrılıkların başkentine Yıkılıyorum akabin de Bir çift kumru uçuyor Harabe Digor’un izbe damlarında Burçları bulutları okşayan Hasret kaleleri inşa ediyor yüreğime Koraksın mavinin buluştuğu anda Derinos vadisini yakıyor hasretin Beni yakalarken Sensizliğin can aldığı yamaçlarında Telli duvaklı isyanlarla yad ediyorum adını Öz inanışım ile o an Bütün hüzünlerimi ayetlerinde ümit ederek Yakarıyorum her akşam Hava henüz kararmaya başlarken Ayın ilk ışınları ile beraber Mehmet Kılıçel |