İstanbul
Şu kocaman elleriyle dahi bizi saramayan,
ve kocaman yüreğine bizi sığdıramayan bir İstanbul var göğsümde Bazen öyle sıkıştırıyor ki yüreğimi nefes alamıyorum. Ayaklarımdan dermanı kesiyor çoğu zaman gözlerimden feri... Yıllar önce kimseye uzatmadığı eliyle kimseye bakmadığı gözleriyle çağırmıştı ikimizi şu İstanbul... "Benim elim ikimize de yeter" deyip uzatıverdin elini Elim ki bir tek senin elinle anlamlıydı Bir tek senin elinle güçlüydü Bir senin kalbinle sağlamdı ruhum... Kandırdı mı dersin bizi İstanbul? |