Boğazıma Düğümlenen Yıllar
Gözlerinde yabancı,
Yüreğinde misafir olduğum, Uzaklara rağmen sıcaklığını hiç eksiltmeyen bir annenin koynundan çıkıp geldim Sırtında yılların verdiği özlem yorgunluğu ve diline bir türlü getiremediği o eşsiz sevgi… yıllar sonra gözlerimi açtığım geçici sabahlardan sabırsızlıkla kalkıp Gözlerimi kapatacağım kalıcı gecelere doğru huzurla yürürken Yüreğimden bir nehir gibi akan gözyaşlarımı elimde tutamamanın ağırlığı altında ezildim… Kendimi dinledim. Kalbimi. İlk defa herkese değil; yalnızca kendi kalbime dürüst oldum. Şakağıma dayadığım geç kalmış tüm sorular En çok benim kalbimi dağladı. Bazı acıların dili bende de yokmuş Anladım… 29.02.2020 |
Boğazıma Düğümlenen Yıllar şiirini, beğeniyle okudum. Nice güzel şiirlere diyor, Şair Arkadaşımı içtenlikle KUTLUYORUM...