Aldanış
’’şimdi hangi hüznün ateşinde yansam
aklımda karanlık tellal koşar zan eder bildiğim ne varsa yüreğimde katliam taşa bağladığım kalbim çoktan sürülmüştü oysa..’’ ..... Ömrümün hırsızıdır her aldanış.. içimde avangard p u ş t bir ölüm vururken sandığım mutluluk kıyılarımda volta atıyor ey teninden beni sıyırıp atan kelâmın göğsümde şılgın merhamet olalı nereye dönsem gözlerim gusl etmiyor yüzünde.. suskunum artık sen aldanma incinmişliğime tanrıyla aynı yazgıyı ihbar eden leş yorgunluklar! doymuş bir adamın tevhidi saf saf bakarken idam sehbasından ve gözlerinde aynı dinginlik, aynı yara,aynı yer ! kor gibi ki hiç bir iz böyle kabuk bağlamadı ... .. ’’kaç eğreti geceyi şahit edelim ölüm sancılarımıza.. kalk! musallada can veren verene...’’ Belma. |
Şiirlerinizi okuyunca soyle bir his olustu icimde bir aci var sanci kaderde bir keder kendinde ve nefes alan herkese dair
sair cok acitınca göstermek istiyor gibi ama sonra -belki oramdan vururlar beni tekrar tekrar diye - talana düsmesin diye vaz geciyor imgelerle vb gösterip gidiyor
Saklambac gibi bir his saklanıyor ama bulunmak da istiyor ....
Cümleyi kurarken de çiviyi saglam cakıyor karsıya "gusülsüz " kelimesi gibi....