ÖğrendimSen gidince anılarda bir zaman Özgür kaldım üzülmeyi öğrendim Önceleri üzülmek de güzeldi Düşündükçe süzülmeyi öğrendim Kaybetti beni kalp gövde tefekkür Değerini hep yitirdi bin şükür Sırdaşım oldu ya mars venüs merkür Sensiz üstü çizilmeyi öğrendim Gönlümün özüne düşmedi Tanrım Senden sonra sızım hep kırım kırım Düzelmez bozulan bildim sanırım Bildiğimce düzelmeyi öğrendim Kurdun pençesinde kuş kanadı var Karıncalarda göğün inadı var Aldığım nefeste kimin adı var Yâr dedikçe dizilmeyi öğrendim Şimdi benim gökler denizler dağlar Hiç durmadan bana hâlime ağlar Çaresizlik düğümleri kör bağlar Bağladıkça çözülmeyi öğrendim Dişim ağrır başım ağrır geçer de Senin ağrın hiç geçmeyen bir yerde Dünyeviyim gece gündüz seherde İçten içe ezilmeyi öğrendim |
Güç eforlarının baron dağında
Kelam Azam'ların şerli ağında
Yaza yaza yazılmayı öğrendim
Anlamlı şiirin duygu eforu çok derindi. Değerli kalemini tebrik ederim.
Gönlü ve ömrü huzurla kalsın.
Ahmet KARA tarafından 6/7/2020 11:04:50 AM zamanında düzenlenmiştir.