Kendiliğinden Ölmez Şehirler
Biz öldürürüz
yoksa kendiliğinden ölmez şehirler... elli katlı yüz katlı gökdelenleri umarsızca saplarız şehrin yüreğine yerle bir ederiz eski evleri güzelim sokakları dağılır gider gecekondularla şehrin şakakları... Biz yok ederiz asırlık çınarları koruyamayız o güzelim sokak çeşmelerini pınarları unuturuz komşulukları camdan cama seslenişleri iç çekişleri şehir için yapılan direnişleri... Bir gün güvercinler de serçeler de kaçıp gidecek belki kalmayacak mahalle delilerin de bir teki... Biz öldürürüz yoksa kendiliğinden ölmez şehirler ruhunu zedeler sıyırıp atarız güzelim cumbalı evleri yıkar şehre sokaklar caddeler takarız bir de bakarız ki bir şeyler yapalım derken yıkılmış her şey yaşayan bir tarihi yıkarız... |
Muhteşem bir başlık!.. Teşhisin büyük sorgulamasıyla hem de!... :(
Şiirin tamamı 'insanoğlu'nun 'biz' ağzından devam ederken tabiri caizse 'kendi ipini kendisinin çektiğinin' itirafları gibi...
Hepimizin duygularına tercüman olan ve düşündüren şiirinizi kutlarım Ahmet Bey.
Saygılarımla...