ne kadar uzak görünüyorduk birbirimize
baktığımızda semtimize
ne kadar da zikzak
oysa;
gelmiş, geçirmiştik
ekmiş, ekilmiştik
sahi bu kadar kısa mı anlatılacaktı
cinnetimiz ?


boşalan sokakların uğultusu
kaldı kulaklarımızda
dimağımız da ise
kayıp ettiklerimizin hazin görüntüsü
büyük yangının
genlerine katılıyoruz
tutuşan tenlerine de
katılıyoruz katılmasına da
niye küllerini
eşeleyip duruyoruz?


gündelik icraatlar avutmuyor
aşkın şah damarını
balık sırtı nakaratlar da
birbirine sahip çıkmıyor
yalnızlıklarımız
serçelerimiz, sakalarımız da
hatta yitiriyoruz birbirimizi
her kavuşmada


tutuklu artık bütün duygularımız
patlak göz oluyor
zamanın sis kokan peronlarında
efkârlar imiz
görüş farkı var
en yakınımızda
zannettiklerimizle aramızda
demek ki boşuna feveran etmiyoruz