Nedendir ana?
Bizi anos geçiyorlar şimdi gökten.
Her şeyin başlangıcı, her şeye son vermenin adı, bizi çağırıyor.
İsrafil...
Ölmekteymişiz...

Hayatsa borç, emanet, tahsilat ve taksirat...
Yazık ki insan en çokta uyku, gaflet ve şeytana dost edinirmiş kendini.
Ve bir ses ki, Bismillahirrahmanirrahim.
"İnnel insane lefi husr."
İnsan elbette hüsrandadır...
Mal da mülk de yalnız Allah’ındır.

Nedendir ana?
Ölmeyecekmiş gibi yaşıyoruz...
Yaşamak sadece nefes alıp vermekse ne zalimdir çocukları çocuk kalmaktan vazgeçiren dünya.
Dünya ki yoruldum gayrı ana.
Elinde ki çekiçle vuruyor boynumun örsüne.
Bastığım yerlerde pişmanlığın ayak izleri.
Vay ki gençtim.
Bu yazgı bu sevda, ellerimi güle dikene bulaştırdı.
Vuruldum bir kızın gülüşüne.
Yine de o kız bana varmadı ana.
Mülteci bir çocuk gibi kaldım.
Eli silah tutan herkes beni sınırda kurşuna dizdi.
Bir yolunu bulup kapılarını çarpıp çıktım yaşadıklarımdan.
Geliyorum...
Soran olursa anneme gidiyorum diyeceğim, öğle namazına müteakiben.
Hakkınızı helal edin...

Ömer Altıntaş