ÎMAN EDİNİZ!
Gelin kavuşalım, tekrar o üne!
Ner’de kaldı, o güzelim yâdımız? Ne olursun, sahip çık da o düne Gayret et ki, aşkla yansın od’umuz? Kaldır kalbindeki, şüpheyi şek’i Îman karşısında, şer güçler ne ki Târih şâhit, bir zamanlar öyle ki Üç kıtaya birden, hükme derdiniz. Tatlı dile, gülen yüze kandınız Düşmanları, “dostum” diye andınız Ahmet, Mehmet… Yeterlidir sandınız? Gerisi yok, Müslüman’dır(!) adınız. Gözü olan kişi, kaşsız olur mu? Bir canlı düşünün, aşsız olur mu? Miyarlarca mümin, başsın olur mu? Hani sizin, halîfeniz/kadınız? Bir çuval düşünün, tabanı delik Görevin yapar mı, taş yoksa helik? Taklid-i îmandan, kurtulun artık “EY ÎMAN EDELER, ÎMAN EDİNİZ…”! (*) 13/05/’20 Hanifi KARA (*) Nisâ Sûresi: Âyet: 136 |