GÖZLERİNİ NEREDE BULURUM SENİN
seni aradım bugün İstanbul’un sokaklarında
parklarında deniz kenarlarında seni aradım izini, gizini pesini, tizini aradım martılara sordum sır vermediler yaşlılara sordum bilmem dediler şarkılara sordum dert etmediler gözlerini nerede bulurum senin oysa seninle bu İstanbul da yaşamak vardı bütün olumsuzlukları kurşunlamak umutlanmak hayal kurmak vardı nerde kaldı o günler nerde kaldı bir özlem ki bütün duyguları sardı şimdi sensizliğimle baş başayım yani gelmiyorsun vaveylalarım çıkıyor arşa yağmurlar benim gibi hep ağladılar gülüşlerin bir kez olsun aramadılar anılarsa benim gibi ama kaldılar közlerini nerede bulurum senin |
sözler.
bu günkü şiirinizi gittim önce sonra da bir öncekine geldim.
dağlar kadar duygu farkı var ikisi arasında.
tebrikler.
saygımla