OYSAKİ LOKOMOTİFİYDİ ÖMRÜN...Şiirin hikayesini görmek için tıklayın Sözcüklerdi nabzı duran hayallerin tutsağı günü bölen bir hüzün ve aşkı hicveden terennüm şimdi sükûn dileyelim evrenden sonra da evrenin seyrelen saçlarında günü uğurlayalım gece nasıl ki devşirme bir sevinç mabedin de haşmetli yalnızlığına bir mum daha dikelim ve kutlayalım yalnızlığı. Kerevite çıktı gök kubbe Sonra da aşk recmedildi Bir izbeden sarkan özlemin perçemi Kanatlı hutbesinde vedanın Aşka hürmeten devasa bir parantez Nöbete durduğumuz bir şiiri de küredik hece hece. Yıldızlar resmedildi pencerede Kükreyen her gürültü aslında şafağı atan bir kayraydı Demli mizacın da müdavimi Elbet o çapkın zümresi ünlemin Koyu gözlerine serildik de ne mi oldu? Aşkı lafa tuttuk da bir yıldız daha mı soldu? Latifenin rüzgârı kesti ayaklarımı yerden Bir de matemin seyrüseferinde Bindik ki bir trene Kaçak yolcuyu zor zapt etti kondüktör Oysaki lokomotifiydi ömrün Vazgeçilmezliği resmeden bitimsiz özlem. Tünedik, türedik… Tükettik kısaca. Ömrü kırptık balyalarca yaşa hürmeten Kandık da her sedaya Sevdalı bir buse bildik aşkı helalinden Tutuşan yüreğe de çaputlar bağladık Ayı da aldık yanı başımıza Göğe sundum acıyı Ağladık, daldık vurduk matemin dibine. Nüvesi yalnızlığın Nüktedan bir mizaçla ömrü heba eden Dokunulmaz kavşağında sihirli değneğin Ucunda doğduk ansızın umut Sehven yenik düştüğümüz bilumum bilinmezde Sanrılarla tozuttuk Sancılı doğumunda yarınların Dünün de kökünü kuruttuk Oysaki maziydi maruzatımız Saplandığımız ve gözümüzden sakındığımız Bencileyin bir yüreğe mum diktik Aşkı adadık Başat bir hecede unutulduk da Kuralsız sevmenin verdiği hükümdü belki de hicap Bir kanıt ki tek şahit Sadece Yaratan. |
ders vericiydi,çok acıklıydı,sevgi ve özlem vardı,
akıcı anlamlı düşündürücüydü
kutluyorum Dualarımla selamlarımla