Aşk-ı Müebbet
Ruhum sanki kanat çırpardı bedenimde,
Seni her gördüğümde, Bir suçun geride kalan eşkaliydin belki de Yoksa bu kadar tanıdık gelmez, Bu kadar candan, esmezdi sevda yellerin Bu kadar ruhuma işlemezdin. Belki de suçlusu benimdir diye Bu zindan zifiri sessizliğin Parmaklıkların mapusunda bile Gelir beni bulur, o ışık hüzmelerin Gelmesen de kızamam ki sana ben, Aramasan, sormasan da Sadece şunu bil ki, ey benim, can evim Sen özgürü olmalısın, göklerin, denizlerin Bense son mahkumu, aşk denen bu müebbetin. Belli ki bize yer yok, yerle gök arasında Belki bir gün buluşuruz ruhların otağında! |