Gözyaşı çiçeğietekleri buz kız kulesinin serseri rüzgârın dilinde kırık bir suzidîl... ayrılık dalgalarla sıçratıyor hasreti kucağına... ne garip kimse anlamıyor sormuyor halini ıslak saçları uzuyor yalnızlığa… açık kalan göğün fıskıyesi yıkıyor kanayan ruhunu boydan boya bulanık anılar karışıyor sulara... sahilde sektirdiği çakıl taşlarından ürken yalı çapkınlarının kanat sesi hala kulağında… ve hala silinmeyen aşkın ayak izi… ıssız kumsalda hüzün yağmurlarından filizleniyor gözyaşı çiçeği... Aslı Aydın |
Sayfana her geldiğimde şiire doyup gitmek...
Hep yaz e mi.. böyle mükemmel şiirler...