Kardeşim sen düşünceden ibaretsin
Geriye kalan et ve kemiksin
Gül düşünürsün , gülistan olursun
Diken düşünürsün dikenlik olursun

Mevlana

Bakıyorum...
Pencerenden yine hüzün dolmuş evine
Sabahın doğum sancısı var gözlerinde
Karlı dağların soğuğu çökmüş göğsüne
Buz tutmuş benim de içim, elin yüreğimde.

Ah bu düşlerin...
Gökmen kuş misali
Bakmışsın karabasan,
Kendi mağaranda boğuluyorsun, kendi mağaranda boğuyorsun
Bakmışsın vakitsiz açan badem çiçekleri, oyunbozan bir hercai.

Bahar ağır gelir yüreğine bilirim
Kışa sığınırsın yeniden,
Uykuya yatar düşlerin

Anladım
Mart’a bulanmıştı kalbin
Soğuk pınarların doğduğu karlı dağlardaydı bir elin
Güneş bile ısıtamazdı o dongun suları
Bir elinse çiçek açmış sıcak menderesleri sıvazlıyordu
Kardelenlerin gözlerindeki korkuyu siliyordu.

Yitik bir zaman var düşlerinde
Üzerinde uçurtmaların uçmadığı gökler
Çünkü yapabiliyorsun...
Nefret etsen de içindekinden,
Sen de öylesin, janjanlı paketleri seviyorsun.

Bir elinden Şubat çekiyor
Bir elinden Nisan...
Bildim...
Adın Mart senin, çok çetinsin...