Anemon'u Okurken
Büyümek için yanıp tutuşan bir çocuktum ben
Düşlerim vardı yarınlarımı tazelediğim Bir uçurtmanın ipi ne kadar sonsuz olabilirse İşte o kadardı menzili Sen Visione’ye seslenirken veya Destina’ya öyküler anlatırken, o uyurken, Gecekondu mahallesinin kömür kokusu altında Gökyüzündeki gri sisi üflüyorduk biz düşlerimizde. Anemon... Göğün mavi kanatlarına yaslanmış dağ lalesi Anemon... Huzurun sesini yakalamış derinlerin mavisi Çocuktuk... Ve elimizde yoktu renkli boyama kitapları... Mahalleye sızmış hain bir gri tadındaydı Tüm resimler ve çizgiler Tüm kalemler kurşun sertliğindeydi Kırılırdı hep çiçek tarlalarını çizerken... Sahi! Nereden bilecektik? Okyanusu, okyanustaki mercanları... Küçüktük dedim ya... Karpuz kapukları yüzdürüyorduk daha Bizim kadar küçüktü oynadığımız boklu dere, Uzundu menzili... Hiç gidemedik bu yüzden aktığı mavi körfeze Kocabaşları balık diye seviyorduk Bu yüzden belki de düşlerimizde Büyüyünce balıklar kurbağa olurdu sevdiğimiz yaz gecelerinde |