Sonumuz Bu
Bir entrika nefesinde çağlayan meltem
Ne benim güneşimde lekesin Ne de gündüzümdeki ilkemsin Doğmasın gecemden, Sessizliğin mahşerinden , İlkim , ilkem Susmak olsun, güzelliğine naçar! Ben sana vedayı ibadet bildim Her gidişinde kalbimi yokluğunda terbiye ettim Kendim kendimi adam ettim Ama senin sevdanda "0" ’ın yanında dahi olsa bile "1" edemedim kendimi Şimdi çıkar kendimden kendimi Ne kalır bir aşkın yırtık Çarşamba’sından Perşembe’ye bağlasan Kaç yazacaktı aşkından kalan 1 etmeyeceği kesindi İşte bu bizim sonumuz bu Kavuşamadan ayrılıktı bu Sessiz ve çok keskindi; sirke gibi acıtandın |