Masallardı, düşkün kimliğin kanadına takılı bir vaveyla t/adında, açmaya korkan çiçeklerin de nazarında yitip gitmiş günler elbet ömrün muadili idi pişmanlık ve sevmeye doymayan yüreklerde salınan nidalar tıpkı öksüz iklimin de vasfına yenik düşen güneş gibi günü sonlandırıp geceye göz kırpan bir sağanak öncesi yağmayı dilediğim günbegün büyüdüğüm derbeder varlığımla saf tuttuğum şu muhabere oysaki sevmek için geldim ben bu evrene tıpkı tüm yürek mahkûmları gibi kıpraşan hecelere baş koyduğum minvalde bir bir öğretiler dillenirken Hakkın nezdinde ve sahne…









Sözcük mahkûmuyum, nadasa bıraktığım ömrün
Belki son saniyelerim.
Ne fark eder ki hem ben daha doğmadım…
Güne de söz verdim hem:
Ben geceleri yaşarım, diye
Hem de diktiğim sökükleri yüreğimin
Elbette sevgin ve kalemin sihri.

Hicvinde ömrün
Pejmürde iklim:
Nazlı fevri ve sevdalı
Elbet çok da iyi yürekli bir rüzgâr…
Savrulduğum…
S/avunduğum…
Muteber bir tebessüm tüm evrene ektiğim:
Safiyet yüklü özüm
Kelamın her demi içinde gezindiğim
Kaybolan ritmine tutsağım da evrenin
Ve aşkın boyutsuzluğuna serildiğim
Nasıl da yakınım gök kubbeye
Elim dokundu dokunacak hidayete.

Maruzatım da yok artık, Rabbim
Tekliğim, hiçliğim, yüreğimle
Salındığım…
Saldığım kayıklar içine gizlendiğim
Kâğıt mendiller gecenin yaşını silen
Yasımla aitim işte
Yaşım ne ki…
Sözcükler benim kâğıttan evim.

Temkinliyim daha da fazla:
Yeter ki kırılmasın içimde saklı kalpler
Dualarımla saf tuttuğum
Aşkın kıblesinin de nabzını tuttuğum
Bir bir içimdeki hüzünle yâd ettiğim
Umuda dair hala yanığım da
İblisin şerrine uzak bir dünya benimki.

Bir manivela hükmeden…
Haşa, Rabbim, haşa:
Varsa yanlışım affet beni.
Bir esinti ki tahayyülü zor
Bir düş ki hayallerin taştığı
Sevgi iklimini bekler de bekler dururum
Yeter ki tükenmesin mecalim
Sabrı katık ettiğim bir esinti ki:
En çok da kendime ettiğim.

Sözcük iklimlerinde suretler saklı belki de aşkın muadilidir her biri ve sükûn dileyen bir martının kanatlarında saklı gizi evrenin bulut kadar da pürü pak olsaydı keşke her birimizin içindeki vicdan.
Sesler semanın uzvu.
Hayaletler belki de bakir imgelerin tekelinde bir koşturmaca içinde hitap ediyorlar ölülerin yaralarına…



Öldük defalarca öldük en çok yaşarken öldürdüler.
Hayaller batık gemi gibi.
Sözcükler de aşkın şeceresi:
Ah, azizim:
Yürek yetimliğin inhisarında
Belki de baba kokusudur
Dokunduğum hecelerden ruhuma sızan
Serenat misali de bir deyimdir yüreğin ikbali.

Bir gazap ki
Şafak vakti esen rüzgârda gizli benim dengim
Ölümü misafir eden elemin de ellerinde
Gizliyim
Ve sessizce sevdiğim asla inkâr edemediğim
Saklısın dualarımda
Dönemem de sözümden.

Yüreğin ikbali, azizim
Ve itibarı sözcüklerin:
Yastayım lakin bir ömür ki
Sözcükler kimi zaman yüreği muaf tutan
Bir de ayakkabılarım…
Her nasılsa ruhuma dar gelen
Ve işte beyanım, feryadım:
Sözcükler muadilidir yüreğin
İklimsiz bir gösteri benimki
Günüm de günüme uymadı gitti nicedir.

Laf olsun diye sevmedim hem
Sefasını sürdüğüm mabedim, gizin de izinde
Saklandığım bir kovuk ki
Beynamaz gölgelerden ırak olmayı dilediğim
Lakin şu da bir gerçek ki:
Rabbimden başka yoktur beni koruyan
Elbet duaların ikliminde
Salınan söğüt dalları gibi
Meyvesini yediğim inancın
Hüviyetime eşlik eden her zerresi.

Zanlar tutuşuyor cehennemde
Dünyayı da tutuşturuyor
Yalan yok bende:
Durduk yere kaçmadım evrenden
Ve kendimden de, sakındığım gözümden
Sevginin hikmeti
Aşka nazire eden en en derinden.
Hatıralarda saklı öyküm
Geleceğe de diktiğim gözüm.

Kırık bir şimendifer
Yine de umuda illa ki eşlik eder içimdeki ritim
Elbet kalbin her attığı
Her attığım adımda saklıdır iyi niyetim.
Tutuşan yüreğimden sor beni:
Tutuşmaya ne hacet:
Ben bir ömür yanmadım mı sahi?
Kılavuzum melekler
Görünmeye hicret eden nice dize
Aşkın latif esintisinde
Kabrime yakın kılan nice zalim ki:
Hep de oldum esaretinde sevginin.

Ne hikmetse dolmadı vadem
Sözcükler en ala defteri kebir
Sayılara denk düştüğüm kimi zaman
Yine de yaşım ve yasım denk düşmez hiçbir haneye
Hanemde mutlu olmak tek gayem
Zararım da dokunmadan usul usul sevdiğim
Allah nezdinde tek duam
Yeter ki zarar görmesin tüm cihan.