Beyazın prensesi
Annesiz günlerimin mektup adresi
Özlemek alışmamaktır
şapkasız yürürken kristal caddelerinde senin
Unutmaya zorlayarak beynimde yankılanan sesi
Özlemek anlaşılmamaktır
Göğsüm kelebek annesi

Özlemek
Kalinina Kutuzova kesişiminde
bindiğim o eski tramvayın
asık çehreli yolcuları arasında
Yalnız yapayalnız
El ayamla erittiğim buzlu camdan bakarak
doğru durağı yakalamaktır

Özlemek bir kenti tanımlamaktır
Mesela seni
Özlemek
tamamlamaktır bir yarımı kendi yarınla
Başkasının yarasını sarmalamaktır
Meşgulken kendi yaranla

Özlemek bulamamaktır
Bir bardak demli çayın yanında simit
Yitirmektir gençliğini çocuk yaşında
Özlemek susmamaktır yanlış giden bir şeyler karşısında
Özlemek direnmenin azığıdır
ah prensesim
daha sıcak şehirlerde daha çok üşüyorum artık
özlemek ısınmamaktır
üşürken bir serçe kurumuş bir ağaç dalında

farzımuhal