gecenin ortasında bir hayale dönüştün
hiçkimseydi yüzün
ısıttım olmayan ellerini
isimsiz dualarla
sen, sanki ben varmışım gibi güldün
geceydi sonuçta
ne sen vardın ne de ben
ne de ay
uzaklarda
bir çamur ıslaklığı kadar varsın say


belli ki olmayan o nem kokusu
sinmiş odanın o olmayan duvarlarına
ait olamama duygusu
ağır basıyordur elbet
burada olmadığından mı ne
simsiyah ağaçların
olmayan uğultuları
ilişmiyordu olmayan gölgene
ağaçlar da en az bizim kadar yoktu
belki yoksulluktu
belki yasaklı bir kentin sakıncalı bölgesi
saklıyordu öfkesini olmayan ağaçların, olmayan uğultularının

buğusuz bir nostalji kurguladı çocukluğun
silik bir karnaval suskunluğu tutundu
olmayan yanağının kararsız gamzesine

ki dahi
sen olmadığın şiirlerin hepsinde
aslında suskunluğun kadar vardın
sen memleketimin hüzün arşivinde
hiç olmadığın kadar vardın
gülümse
fm