Sır küpü
Kurtla kuzu karışmış postu nerde bulursun
İyilik öldü zahir dostu şerde bulursun Sır küpünü duvara çalıp kırmaksa konu Kafanı kır evladır gelmişse işin sonu İlla güneşi batır karanlığa boğ diyor Ayın gömleğini giy sahtesiyle doğ diyor Başım selamet bulur açılsa şu bulutlar Kim demiş mümin diye karşısındayken putlar Hem bilir hem söylerim en az biri delidir Aklını pula satmak sevdanın bedelidir Ne renk kaldı ne siyah tuval bile kırıldı İyilik son deminde ruhundan ısırıldı İşi gücü zincirdir alışmış gardiyanın Kalbim ruhum ve gönlüm, çok az kaldı dayanın ! Elbet ağır basar da terazinin kefesi Şaşkınlıktan kesilir zulmün şerli nefesi... Bitmedi bitmeyecek bu karanlık hikaye Müellifini ancak Mevla eder himaye... ’Dünyanın fanusu keşke kırılmasaydı ...’ |
Dünyanın fanusu kırıldı icinden neler çıktı
Zulüm ,işkence ,ölümler
Müminin karşısında putlar
İnandığımızı yaşamadığımız için
Yaşadığımıza inanıyoruz
Çok beğendim çok güzel bir şiir