Çöle zimmetli bir çiçek:
Bazen frapan yeryüzü
Sevdalı sesine hüznün ekmek doğrayan
Mazlum yüklü mavide
Sarkıtı yüreğin imge imge.

Dağınık saçları yıldızın
Bir düş esintisi bazen
Bozguna uğrayan dileklerle yanıp tutuşan
Matemde saklı izi
Devasa rahmetin tesellisi
Ilgıt ılgıt akan gözyaşı.

Nidadan soyutlanmış sessizliği özlemin
Hazır ol’da şair ve gece
Yükünden atamadığı tek dirhem
Bozguna uğrayan kış benzeri mevsimden
Yana derdi olmasa da kimi zaman
Lanetini kusan şarlatan siyahta
Beylik bir söylem.

Elbet nazı niyazı aşkın
Kural dışı bir kuramda
Bağcıkları çözülen her metin
Emniyetli neferi yüreğin
Bazen yıkıldığın
Yine de dimdik saklı sair zamanda
Şair benzeri bir endam da değil giyindiğim.

Şimdi metruk gezegende
Çala söyleye resmini de çizdik mi mutlu
Mazinin
Bir de metanet yüklü her fasılda
Sevdiceği bir makam
Aşkın nazarında.

Sükûn dileyen yürekten
Firar ederken heceler
Aşkı minnet bilen coğrafyada
Varsa yoksa içine tüten gizem
Elbet şiar edinilesi bir coşku
Muhabbetin de her katresi
Kolaysa vazgeç sevmekten.

Sen ki şairin dilemması
Ben ki hüznün ta kendisi
Her edimde tuttuğum nefesin de
Vardır bir hikmeti
Çıkmadı can madem bedenden
Sevgiden yana bağışıklık kazanan.

Bir ritim ile coşan ve çağlayan
Yüzü suyu hürmetine bilinmezin
Peyda olan o huzur
Her halükarda tutuk nutku gizemin
Renk vermeden açan her çiçekte saklı
Nazı niyazı gecenin de solan teninde.