Dünya sabır halkası güneşin saçağında
Durup bir an ibretle bakıp görmeyen var mı?
İnsanlık köreliyor vicdanın kucağında
Umudun kandilini yakıp görmeyen var mı?

Okyanusun kalbinde derinlerde yüzerek
İlmin ne söylediğini aklımızla sezerek
Yanardağları bir bir gözlerinden süzerek
Feraset gözlüğünü takıp görmeyen var mı?

Çırpınışlar boşadır nefesin bittiği an
Bulutların hüznünü kuşanır tüm asuman
İnsanlık sınavında çöle dönerken zaman
Ummanda bir damlayız, akıp görmeyen var mı?

Eyüp’ce bir sükuta bürünmüşken kâinat
Dualar yükselerek göğe açıyor kanat.
Bunca hastalıklara, çaresizliğe inat
Şükür tespihlerini çekip görmeyen var mı?

Şimdi zaman sancılı bekleyişlerse yorgun
Tabiat pür neşeli insan su gibi durgun
Nankörlükse diz boyu kimi kimine dargın
İyilik tohumunu ekip görmeyen var mı?

Ne günün şevki kaldı ne yarınlara hürmet
Silip vicdan aynanı haydi gövdeni seyret.
Yeşerirken anbean avuçlarda nedamet
Gözünden gözyaşını döküp görmeyen var mı?

04.04.2020