Duvar içi duvar, örme’den gidiyor
Anne doğan güneş, görmeden gidiyor
Kadim dostlar selam, vermeden gidiyor
İyileşmez yara, şartları var burda.

Binler ırmak akmış, deryalar misali
Yazsan tarih olur, yaşanan masalı
Nice dalga görmüş, insanlık kumsalı
Yiğitlerin hası, mertleri var burda.

Hüküm benim diyen, insanlık kasabı
Kimse sormuyor ki, olmuyor hesabı
Bozmuş Din özünü, sapkındır nesebi
Yaşadığım yerde, yurtları var burda.

Sürü çobanı yok, meliyor kuzular
Sarılmıyor yara, dermansız sızılar
Kurbanlık seçilmiş, kaderde bazılar
Dişleri bilenmiş, kurtları var burda.

Doğumu olmayan, derde gebe sine
Her gelen yeni gün, hasret kalır düne
Kanunlar yazmıyor, sığmaz hiçbir dine
Kötü niyetlerin, artları var burda.

Sinirden sıyrılmış, bedenlerden manga
Eller kollar bağlı, atılmışlar cenge
Olmayan hukukla, belirlenmiş denge
Kural dışı bin bir, kartları var burda.

Düğünsüz, derneksiz, ortada bir kamber
Güme gidiş yatar, zamandan yok haber
Baba evlat torun, üç nesil beraber
Ceddimizle olan, dertleri var burda.

Hedefe dikilmiş, Ümmetin atisi
Kalmışız ortada, doğusu batısı
Yüklenmiş barbarca, düşmanın hepisi
Kraliçe, kral; lortları var burda.


Şair: Şamil KAFKAS

NOT:
Bu şiir; 40 seneden beri Anadolu’nun masum ve yiğit insanlarına,
haksız yere reva görülen zulümlere karşı bir tepkidir.

Dost Kalemlerden;



Hayat güzel idi, mevsim güzel idi.
İnsana duyulan, saygı özel idi.
Her yerde dost olan kutlu nesil idi.
İnsanı unutmuş, fertleri var burda. DADAŞIM