AYNAYaşlı bir ağacın toprağa devrilmesi gibi Her akşam yerlere serilir gövdem Milat öncesi bir kale gibi Çatlayan duvar gibi yıkılır her dem Bakışlardan silinirken yüzüm Gözlerimin görünmez dibi Başkası değil Benim bütün bu onulmaz derdin sahibi Aynanın karşısında Dudaklarımdan Her dökülüşünde geçmiş zaman ezgilerinin Eski bir dikiş gibi ilmek ilmek söküldüm Kıvrım kıvrım büküldüm gözlerimde Aynanın karşısında kendi ellerime döküldüm Dudaklarımdan Aynanın karşısında Ufak ufak adımlarla yaklaştığım ufuk Aslında Ufak ufak adımlarla uzaklaştığım sonsuzluktur Diye düşünürken her daim Karşısına her geçişimde Esriyen gözlerim sanki uçurum Efsunlanmış gibi dururum öylece Ard arda kendi içime düşüp kaybolurum Ard arda dibe vururum Aynanın karşısında Muhammed Mehmet GÜL |