Peygamberimiz Hz. Muhammed (asm) peygamberlik görevi gelmesine yakın zamanlarda sık sık Hira dağındaki mağaraya gider tefekkürde bulunurdu.

Bir gün ilk ayet geldi “Oku!”

Cenab-ı Hak okumayı emrediyordu. Fakat peygamberimiz ümmi idi. Yani okuma ve yazma bilmiyordu.

Mağarada yanında kitap yoktu. Neyi okuyacaktı!

Sadece kendisi ve etrafında gördüğü kâinat vardı.

Peygamberimizin bu husustaki hayretini sonraki ayet cevapladı:

“Yaratan Rabbinin ismiyle oku!”

Oku emrinin hedefi peygamberimizin kendisiydi. Yani, kendini oku diyordu Allah (cc) peygamberine. Çünkü insan küçük bir kâinattı. Kâinatta olanların birer küçük misali insanda yerleştirilmişti. Böylece kendini okuyabilen insan kâinatın anlamını da okumuş olacaktı. Kendini oku ve sonra mağaradan çık kâinatı oku demekti bu aynı zamanda.

****

Okumak, Önce kendini okumalı insan sonra kainatı.

Tebrik ederim Enver abi, fevkalâde bir şiirdi.

Selam ve Saygılarımla.