Vadi Parkı'nda
Ege’nin en büyük vadi parkında yoldayım.
Vakit seher, saat altıya yedi geçiyor. Dünün getirdiği yağmurun altındayım. Şiir dinletileri kulağımdan geçiyor. Boydan boya uzanır şu sokak lambaları. Birbiriyle yarışan damlalar görünüyor. Ya uzaktan, ya tepeden bakma başkaldırı. Her biri çift göz, sarı sarı bana bakıyor. Çıkıyorum, yokuşlar bu sabah yalnız benim. Kaldırıma eş yoldan sular akıp geçiyor. Bir ben daha var sokakta benden bihaberim. Dönüyorum, içimden kim bilir ne geçiyor. Duraktan hemen önceki son dönemeçteyim. Ağaçta önceki bahardan kalma yapraklar Yere bakarken, dal dal damlalar görmekteyim. Sanki gelecek yeni bahara bağdaş kurmuşlar. Şu büyük vadi parkının sonuna gelmişim. Beklenen de nihayet geldi, döndü köşeye. Didişen damlaları, çıkan yelden bilmişim. Yolcu kalmasın durakta; binilir, nereye? Mesut Tütüncüler DENİZLİ 21.02.2020 |