Aşk Ayetleri-2 (Pollyanna)tamam Pollyanna! şimdi her şeyi paylaşalım haydi ; hayat senin olsun mesela, şu deniz,gökyüzü ve kuşlar, kendini bulduğun o rüya, çocukların gülümsemesi, içine çektiğin o çiçeğin kokusu. ve hayallerin ve nefesin hepsi. bana ruhumu ver! -ben dünyanın yanlış hikayesiyim.- biz insanlık şarkısının akılda kalamayan satırlarıyız, uydurma moda aşklar yüzünden umut ve hayal peşindeyiz. istemediğimiz bir hayatı yaşayıp sahte nefesler alıyoruz. tanrı elinden çıkmış bir müziğin anlamsız notalarıyız ne bir yerimiz var bu yerkürede ne de yarınımız. yazılmış bir tarihin ıskartasıyız elimizde kalan tek şey ruhani bir dilek asla olmayacak olan. bir ayna karşısında gülümserken leyla ya da mecnun olacağımızı düşledik ama düşümüz gerçekleşmeyecek bunu biliyoruz ve bu nedenle kızgınız -kendimize- karanlığımıza bakıyoruz. gözlerimiz sonsuza dek kapalı. -ben bir zangocun düşleriyim.- söylesene Pollyanna, bir hüznü paylaşsak ne olur şimdi? hatırlamışken ayrılık akşamlarını seninle, ayyaş bir bahar sabahı uzanıp sıcak bir kumsala maviden deniz kenarında ayaklarımız yeşilden yosun kokusunda dinlerken martıları olmayacak hayallere dalsak ne olur, ayırsak ruhu bedenden. hem kaç kadeh eder bir hayat? -ben tanrının kırık kalbiyim.- gerçek aşkların hep bir adım gerisindeyiz -seninle- kutsanmış bir günahın kırık kalbe dikey düşü kırmızı bir dudakta kalan mor iz azledilmiş sevapların yüzdeki izohipsi izleri silinmiş parmakların okşadığı rüzgarda savrulan saçlarında ölümün anne kucağıyız. (ölmeliyiz Pollyanna! senin kollarında ölmeliyiz kenetlenip titrek öpüşlere gölgemizi bile yakmalıyız bu gece.) -ben ömrün aykırı nefesiyim.- her gece mezara daha erken mi giriyoruz? gölgemiz mi yok olan,hiçliğimiz mi yaşayan? yıkık bir şehir meydanında genel bir telefonun ucunda son sözümüzü bekleyen azrail mi yüzümüze gülen? (temiz bir ölümdür dileğim elleri kirli bir kefenden. haydi söyle! kaç para eder yaşanmamış bir ömür?) -ben darağacının son sözüyüm.- anımsa! o yaz akşamında hayatın kirli kıyısında dokunup bir şarkının notalarına durup durup ağladığımız. buğulu gözlerin ışığında içimize umudu çektiğimiz yarım bir sigaradan. ve gittiğimiz kayıp yollara düştüğümüz. anımsa! sancısına meylettiğimiz bir aşkı içimizde ölüp ölüp dirilttiğimiz ve sonra umutlarımızı kaybedip özgürlüğümüzü bulduğumuz. kırmızıdan yaz akşamı anımsa. hayatı son bir kez sevdiğimizi. -benliğim, beni ne zaman doğuracaksın?- işte böyle Pollyanna! tıkanmış bir nefesle düşüp bir ağacın dalından -rüzgara gönül verip- peşine düştüğümüz anlamı olmayan bir hayaliz. deriden giysimize hapsolup olmayacak dua peşindeyiz. artık ne bir hayatımız var ne de gerçek bir sözümüz. -aşka dair- son solfej. la. -ben hayatın uçurum kenarıyım.- |
Çok güzel bir şiir...
Kutlarım...
..............................................Sayğı ve selamlar.