DOĞARKEN SEN AĞLADIN ŞİMDİ BENİ AĞLATTIN

Kul dünyaya gelmeden, düşer ana rahmine
Dünyaya neden geldim, diye sorar kendine
Çocuktur koşar, oynar ekmek, aşı bedava
Birazcık büyüyünce, ermek ister murada

O artık deli kanlı, kanı kazan taşırır
Bir vurgun yer hayattan, neden diye şaşırır
Sonra bir güzel görür, kapılır ela göze
Gerisi belli artık, gerek yok başka söze

Sevgi düşer yüreğe, atarsın bir tek adım
Serpilip büyümüşsün, yarendir artık adın
Üzerine yüklenir çeşit çeşit sorunlar
Çocukları büyüttün, hemen gelir torunlar

Ona sorsan yorulmaz, torun baldan tatlı der
Önce torun doyurur, kalanları kendi yer
İşte gençlik bu kadar, artık büyük annesin
Hayat tecrüben ile, evde artık dengesin

Zamanla hastalıklar sarar, tutmaz dizlerin
Yüz hatların buruşur, gülmez olur yüzlerin
Boyunu aşar bazen, çeşit çeşit sorunlar
O artık yaşlı derler, olumsuzdur yorumlar

Sonra dengen bozulur, yaslanırsın değneğe
Bu hayat zaten kısa, gerek var mı evme ye
Evlat suyun gözüdür, sen derede akarsın
Artık akşam vaktidir, güneş gibi batarsın

Geriye dönüp baksan, bir ömür nasıl geçmiş
Dün beleğe belendin, bu günse kefen biçmiş
Sırtından elbiseni, artık senden soyarlar
Cenazeni yıkayıp, kefenine koyarlar

Yolculuk başlar artık, binersin cansız ata
Kabir artık evindir, gerek yok yata, kata
İbadetin sermayen, kazancın sevabındır
Yaptığın kötü işler, bilesin günahındır

İşte dünya hayatı, ömür, bu kadar kısa
Rabbimin rahmeti çok, tövbe et etme tasa
Niğmetullah hayatı, sen ne güzel anlattın
Doğarken sen ağladın, şimdi beni ağlattın
15.02.2020

Şair yazar : Niğmetullah Şentürk
Niğde