Söyleyemedim
Bu kaçıncı susuşum,
Yokluğunun enkazından umut parçacıklarımı toplayışım, Gururuna pranga vurulmuş bir serçe gibi akıtırken yaşlarımı darmadağın gönlüme, Ayrılığın pençesiyle cebelleşiyordu ruhum karanlıklar içinde, Oysa soluğum kesikti mührünü vururken dilsiz yüreğime, Feda ederken gülüşlerimi tutsak benliğine, Diyemedim, çık gel! uçurumlara heba etme ömrünü dipsiz kuytularda, Ve sererken yollarına aşk şarabıyla yoğrulmuş hüzünlü sözlerimi, Söylemedim; Nefret kokan toprağının kökünde yeşeren benim diye, Elem dolu sancılar taşırken yorgun bedeninle, Yaralarına buruk tebessümlerini nakşeden benim diye, Kanatırken dizlerini mazinin engebeli yollarında, Tenine dokunup Ela gözlerini yalnızlığın merhemiyle süren benim diye.... Söyleyemedim Kadın! |